HABER MERKEZİ - Ulus devlet modelleri ve temsili demokrasilerin artık çıkmazda olduğunu ifade eden İsviçreli Tarihçi Vincent Gerber, “Tıkanmışlık karşısında Abdullah Öcalan ve Bookchin’in teorileri kapitalizme meydan okuyarak gelecek için yeni bir model sunuyor” dedi.
İsviçreli Tarihçi ve Ekoloji Aktivisti Vincent Gerber, Kuzey ve Doğu Suriye’de hayata geçirilen modeli, PKK Lideri Abdullah Öcalan ile toplumsal ekoloji alanında önemli çalışmalar yapan Murray Bookchin arasındaki mektuplaşmaya ve yeni yönetim modellerine ilişkin Fırat Haber Ajansı’na değerlendirmelerde bulundu.
Gerber, toplumsal ekoloji modelinin 1960'larda Murray Bookchin tarafından başlatılan ve ekolojik sorunun kökeninin toplumsal sorunlara dayandığını öne süren ekolojik bir hareket olduğunu hatırlatarak, “Ekolojik sorunun çözülmesi sadece doğanın korunması meselesi değil, aynı zamanda aramızda var olan toplumsal tahakküm meselelerinin de çözülmesi meselesidir. Başka bir deyişle, toplumsal sorun ve ekolojik sorun aynı niteliktedir ve basitçe söylemek gerekirse birlikte çözülmelidir. Abdullah Öcalan 2004 yılında Bookchin’e mektup yazmıştı. Aralarında birkaç mektup yazışması oldu. Ancak Bookchin o zamanlar oldukça yaşlıydı ve birkaç yıl sonra hayatını kaybetti. O yüzden bu bilgi alışverişi uzun süre devam edemedi. Öcalan'ın yeni bir devlet yaratmadan devrim yapmanın bir yolunu aradığı ve Bookchin'in demokratik konfederalizm hakkındaki siyasi fikirlerinden ilham alarak ekolojik ilkelerle birbirine bağlanmış bir tür komünler konfederasyonu kurmaya çalıştığı bir siyasi bağlantı vardı” dedi.
Gerber’in değerlendirmeleri şu şekilde:
ÖZGÜRLÜKÇÜ BELEDİYECİLİK
“Özgürlükçü belediyecilik, Bookchin'in düşüncesinin siyasi bir yönüdür. Ona göre toplum merkezsizleştirilmeli, siyasi olarak merkezsizleştirilmeli ve ardından mümkün olduğunca siyasi olarak özerk komünlerden oluşan bir yapıya sahip olmalı. Bu komünler kendi yasalarını ve anayasalarını oluşturabilir ve kaynakları paylaşmak için bir araya gelebilirler. Bu, merkezi bir devlet idaresini yeniden yaratmadan bir yapı oluşturacak belirli bir komünler ağını savunma ve yaratma meselesidir. Başka bir deyişle, merkezi bir devleti yeniden yaratmadan bir konfederasyon oluşturma meselesidir. Öcalan hapisteyken Bookchin'i okumuş ve onun teorisinden esinlenmeye başlamış. Bir Kürt ulus-devleti kurmak yerine başka alternatiflere yöneldi. Bookchin’in düşüncelerinden ilham alarak silah zoruyla iktidarı almayı beklemeden toplumun en alt kesiminden gelen bir devrim yapmayı esas alan bir alternatif geliştirmeyi esas aldı.
KADIN ÖZGÜRLÜĞÜ
Buradaki fikir; mümkün olan her yerde meclisler ve doğrudan demokrasileri örgütlemeye başlamak, böylece insanların devlet tarafından desteklenmeyi ya da yetkilendirilmeyi beklemeden karar alma ve demokratik kurumlar yaratma konusunda kendilerini rahat hissetmelerini sağlamaktır. Bu anlamda Bookchin'in metinlerinden etkilenmeler olduğu gözüküyor. Ancak farklılıklarda var. Özellikle de Rojava'da kurulmakta olan sistem, savaş ve siyasi zorluklar bağlamında gerçekleştiği için istenilen sistemin tam anlamıyla inşa edilmediği gözüküyor. Bookchin'in seçilmiş politikacıların olmadığı, herkesin komün içindeki demokratik meclislerde yer aldığı gibi çok radikal bir vizyonu vardı. Rojava’da hiç bulunmadım ama anladığım kadarıyla ve sahip olduğum bilgilere göre komünler için hala daha az bağımsızlık var. Yaşananlar göz önünde alındığında, merkezileşme arzusu ile herkesin kendini ifade etmesine izin vermek için demokrasiye duyulan ihtiyaç arasında bir gerilim olduğu da gözüküyor.Yine, Bookchin ekolojik sorunlar üzerinde çok daha fazla dururken, Abdullah Öcalan ise feminizm veya kadın özgürlüğü üzerinde daha çok durmuştur. Bence Abdullah Öcalan'ın bu toplumsal cinsiyet eşitliği meselesini, eşbaşkanlık ve kota gibi uygulamalarla desteklemesi gerçekten çok iyi bir durum ve çok doğru. Bookchin'in ve Abdullah Öcalan'ın paradigmaları arasındaki bir diğer fark da bu.
‘BOOKCHİN’İN FİKİRLERİ ROJAVA’DA HAYATA GEÇİYOR’
Bookchin’in fikirleri Rojava’da hayata geçmeye devam ediyor ve bence bu demokratik konfederalizm fikri temelinde hayata geçiyor. Rojava’da yaşanan durumdan kaynaklı bu durumun kolay olmadığı açık. Rojava tam olarak neler yaşandığını bilmesem de, bir toplumsal sözleşme olduğunu ve özellikle seçimlerin düzenlenmesi yoluyla inşa edilmek istenen sistemde daha ileriye gitme arzusu olduğunu biliyorum. Sistem istenildiği gibi hayata geçirilmese de, niyetin her zaman demokratik konfederalizmi hayata geçirilmesi yönünde olduğunu düşünüyorum. Demokrasinin veya doğrudan demokrasinin tadına bir kez vardığınızda, bu düşünceden vazgeçme durumu kolay kolay oluşmaz. Bu fikirler her yerde aynı olmasa Rojava’da geliştirilmeye ve hayata geçirilmeye çalışılıyor diye düşünüyorum. Hayata geçirilen sistem, Bookchin'in hayal ettiği gibi olmasa da, tamamen ondan uzakta değil. Bookchin’in fikirleri sahada her zaman olmaya devam edecek.
‘ÖCALAN BÜYÜK BİR GÜCÜ TEMSİL EDİYOR’
Abdullah Öcalan’ın Demokratik konfederalizm paradigmasının çok yerinde olduğunu ve bir sistem önererek bu zamana kadar var olan sistemleri sorguladığı için büyük bir gücü temsil ettiğini düşünüyorum. Eski sisteme meydan okumak ve bunun işe yaramadığını ve başka bir şey bulunması gerektiğini söylemek büyük bir akıl ve zekilik. Bunun çok önemli olduğunu düşünüyorum. Teşvik edilme ve paylaşılma şekli çok kapsayıcı, pek çok farklı halkın söz sahibi olmasına ve birbirleriyle bağlantılı olmasına imkân tanıyor. Yine Kürt halkıyla birlikte bütün halklara kültürünü, dinini ve diğer pek çok şeyi ifade etme özgürlüğü olanağı sağlıyor. Bookchin'e göre demokrasinin amacı da budur: Milliyet, kültür, tarih ve benzeri unsurlardan bağımsız olarak tüm seslerin bir çatı altında bir araya gelmesine olanak sağlamak. Herkesi eşit bir zemine oturtmak ve Öcalan bunu çok iyi gördü ve anladı. Abdullah Öcalan’ın bu yolu izlemesinin çok yerinde olduğunu düşünüyorum.
‘ÖCALAN’IN PARADİGMASINDAN AVRUPA SOLU DA ETKİLENDİ’
Abdullah Öcalan’ın Demokratik konfederalizm paradigması aynı zamanda uzun zamandır yeni fikirlerden yoksun olan Avrupa'daki radikal solu da etkiledi. Zapatistalardan bu yana dünyanın bu bölgesinde on yıllardır pek ilerleme kaydedilmediğini söyleyebiliriz. Bence bu hareketin en büyük güçlerinden biri de bu. Ve şimdi çok hassas bir durumda, onu durdurmak isteyen güçlerle çevrili bir şekilde hayatta kalmayı başarmak istiyor. Rojava teorinin pratiğe geçirildiği bir yer oldu. Bu anlamda bunun çok önemli olduğunu düşünüyorum. Özgürlükçü belediyecilik fikirleri ilk kez Rojava’da pratikte karşılık buldu. İşe yarayabileceğini ve ilginç bir teori olduğunu gösterdi. Bookchin öldüğünde pek çok insan onun teorisinin pratikte işe yarayacağına inanmıyordu. Özgürlükçü belediyecilik fikirlerinin anlaşılması çok zordur. Ama sonunda Öcalan ve Rojava halkı, öyle olmadığını, hayata geçirebileceğini ve uzun yıllardır aranan siyasi bir alternatif olabileceğini göstermeyi başardı.
‘GENÇLERİN DESTEK VERMESİNE ŞAŞIRMADIM’
Pek çok gencin Rojava'yı desteklemek istemesine ve tıpkı İspanya'yı ya da diğer davaları desteklemek için katılan insanlar gibi Rojava'ya gitmesine şaşırmadım. Sosyal (toplumsal) ekolojistler Rojava'yı ilk destekleyenler arasındaydı ve Rojava’daki devriminin Bookchin’in fikirleri açısından eksiklikleri olan bir devrim olsa da, desteklememiz gereken gerçek bir devrim olduğunu söylüyorlardı, çünkü hiçbir şey mükemmel değildir. Ama desteklemeliyiz ve desteklemeye devam etmeliyiz. Rojava, var olan sistemleri değiştirebileceğimizi ve ulus devletten başka bir seçeneğin sunulabileceğini gösterdi. Yine, Rojava kapitalizmin yıkılmaz olmadığını ve kararların halktan çok uzak alanlarda alındığı, oy veren ama gerçekte karar verme gücüne sahip olmayan bu çok katı sistem içinde boşluklar açmanın mümkün olduğunu gösterdi.
Rojava’da ki sistemin ve fikirlerin başka yerlerde hayata geçirilmesini kolay değil. Rojava’daki durum oldukça özeldi; çünkü merkezi otoritenin çöktüğü ve iç savaşın olduğu bir durum vardı. Örneğin, burada İsviçre’de merkezi hükümet çok güçlü. Bu fikirlerin burada hayata geçirilmeye çalışılması aynı düzeyde olmayacaktır. Eğer Rojava’dakine benzer bir sistem inşa etmek istiyorsak, buralarda başka yollar bulmalı ve başka alternatifler aramalıyız. Bu fikirleri, daha fazla bağımsızlık isteyen komünlere ve belediyelere tanıtmak, parlamentoların sorumluluğunu üstlenmek ya da ortaya çıkarmak için başka olasılıklar bulmaya çalışmak söz konusu olabilir. Fransa Komün'ünün yaptığı gibi, kimsenin onayını almadan sadece ‘Siyaseti farklı bir şekilde yapmak istiyoruz, hadi yapalım’ diyerek oyunun kuralları değiştirilmeye çalışılabilir.
‘TÜRKİYE’NİN YAPTIKLARINA DİKKAT ÇEKMELİYİZ’
Günümüzde savaşla ilgili ilk şey, bunların medyada geniş yer bulmasıdır. Başka bir deyişle, Rojava’da ki saldırılara dikkat çekmeli, çatışmaya işaret etmeli ve olan bitene sessiz kalınmamalı. Şu anda özellikle Ukrayna'daki savaş ve İsrail'de yaşananlar bir ölçüde bunu gösteriyor. Bunlar yaşanırken, Rojava'yı unutuyoruz, orada yaşananlar gözden kaçıyor. Özellikle Rojava topraklarının bir kısmını işgal eden ve uluslararası kurallar çerçevesinde buna hakkı olmayan Türkiye’nin yaptıklarına dikkat çekmeli ve Rojava’yı desteklemeliyiz. Yine Amerikalılara müttefiklerine karşı görevlerinin olduğunu hatırlatmalıyız. Ve Avrupa’ya PKK'nın hala terörist bir grup olarak görülmesi kararını değiştirilmesi gerektiğini hatırlatmalıyız. DAİŞ ile mücadelede bize yardım etmelerini istediğimiz bir örgütü hala bu şekilde tanımlamaya devam edemeyiz. PKK'ye, Rojava'ya ve onun özgürlük savaşçılarına dönük olan dünya vizyonunu ve bakış açısını gerçekten değiştirmemiz gerekiyor. PKK bir kurtuluş hareketi olarak görülmelidir. PKK ve Rojava demokratik bir projenin taşıyıcısı olarak görülmektedir. Rojava’daki sistem, Abdullah Öcalan'ın önerdiği gibi sadece Suriye için değil tüm Ortadoğu’nun demokrasisi için hayata geçirilmelidir.
‘KONFEDERALİST MODELDEN İLHAM ALMAMIZ LAZIM’
Bugün İsrail ve Filistin'de gördüğümüz sorunlar için de konfederalist bir modelden ilham almamız, ulus-devlet ve toprak konularında daha az siyasi kristalizasyona sahip olmamız ve bu duvarları ve sınırları yıkmamız gerekiyor. Filistin-İsrail sorununda iki devletli bir yapının çözüm olduğuna mevcut durumda inanmakta zorlanıyorum. Bu konuda söylenecek şeylerin olduğuna inanıyorum. Bookchin'in vizyonunun bu sorunun çözümünde daha gerçekçi olup olmadığını bilmiyorum. Ancak şu an için iki devletli çözümden ya da diğer çözümlerden çok uzaklaştığımız izlenimine sahibim. Öcalan’ın kendisi de Filistin-İsrail sorunu için çözüm noktasında demokratik konfederalizm modelini önermişti. Bugün sadece bu mesele de değil, dünyada yaşanan birçok kriz karşısında var olan sistemlerin artık bir çözüm üretemediğine tanıklık ediyoruz. Tüm bunlar karşısında alternatif bir projenin varlığını da göremiyoruz.
‘YENİ MODELLERE İHTİYAÇ VAR’
Kapitalist sisteme karşı koyacak başka projelerin eksikliğini yaşıyoruz. Ulus devlet modelinin bir çıkmaza girmiş olabileceğine dair bir farkındalık eksikliği var. Benzer şekilde, temsili demokrasi modeli de sınırlarına ulaşmış görünüyor. Koalisyonların parlamentoda çoğunluğu sağlayamaması nedeniyle giderek daha fazla hükümetin kurulamadığını ve birçok ülkede hükümetlerin birbiri ardına düştüğünü ve siyasi istikrarsızlığın arttığını görüyoruz. Temsili demokrasi ve halkı temsil etmesi gereken siyasetçi modelleri artık işlemiyor ve güvenilirliğini yitirdi. Dolayısıyla, özellikle önümüzdeki siyasi ve ekolojik zorluklar göz önüne alındığında, merkezi olmayan karar alma mekanizmalarına geri dönmemiz gerekiyor. Mevcut politikacılar bu kararları veremeyecektir. Evet, yeni modellere ihtiyacımız var. Bookchin ve Öcalan bugün bazı ilginç fikirler ve modeller ortaya koyuyor ve bu fikirler Rojava’da olmak üzere sahada geçerli bir şekilde uygulanıyor. Yani keşfedilecek ilham verici fikirler ve modeller var. Bookchin’in ve Abdullah Öcalan’ın fikirlerinden konuştuk.
‘TECRİT UTANÇTIR’
Abdullah Öcalan 26 yıldır tutsak olduğu İmralı’da mutlak bir tecrit altında. Bu tecrit bir utançtır. Abdullah Öcalan siyasi bir mahkumdur. Elbette silahlı bir çatışma var ve her iki taraftan da ölümler oldu. Ancak 25 yıl boyunca dış dünya ile hiçbir teması olmadan hapiste tutulması kabul edilemez. Mandela ile bir paralellik kurabiliriz. Mandela da benzer nedenlerle, ‘terörizm’ ve diğer pek çok şeyle suçlanarak hapsedildi. Hapishanede uzun yıllar geçirdi. Dışarı çıktığında bir kahraman ve kurtarıcı olarak selamlandı. Neden bu deneyimden ders almıyoruz? Neden Mandela davası tarihi bir simge olarak kalırken Öcalan'ın da aynı durumda olduğunu kabul etmiyoruz? Bu yüzden mesajım şu: Öcalan'ı unutmayın ve onun neyi ve kimleri temsil ettiğini görün.
'ROJAVA’DA ÖNEMLİ ŞEYLER BAŞARILDI'
Son olarak Rojava'ya dönük birkaç şey eklemek istiyorum; Ne olursa olsun, gelecek açısından Rojava’da önemli bir şeyin başarıldığını düşünüyorum. Çok kalıcı ve umut verici bir şey başarıldı. Toplumsal bir devrim gerçekleştirildi ve ülkenin geleceği ne olursa olsun bu mesajla yaşamaya devam edecek. Bunun devam etmesi ve geleceği noktasında Kürt halkına, Rojava’ya iyi şanslar diliyorum.”